Jonge Makers

Jonge Makers avond:

Deze maand is het de beurt aan Lotte de Krom, vierdejaars student aan de FHK, Josse Vessies, choreograaf, Martin van Bommel die zijn afstudeervoorstelling van de FHK Academie voor Theater presenteert en Elisabeth Borgermans, in 2009 afgestudeerd aan Artesis, Koninklijk Conservatorium in Antwerpen.

7 april 20.00 uur
De Jossen
Lotte de Krom: Het repetitieproces met deze 6 mannen was al een hele voorstelling op zichzelf. Wanneer de één een grap maakte, moesten ze dit allemaal doen, als de één ging zingen, deden ze dit allemaal.
Ik denk dat ik eigenlijk wil dat het publiek aan het eind van de voorstelling wat medelijden krijgt met de mannen. Dat we het de mannen eens wat minder moeilijk moeten maken. Dat mannen gewoon zichzelf durven zijn. En dan spreek ik niet alleen de vrouwen aan, maar ook de mannen zelf.

Op gelijke voet
Josse Vessies: Op gelijke voet is ontstaan vanuit een instinctief idee: het bestaan van de noodzaak dat je je gevoelens en je ideeën samen vorm laat geven aan je leven. De constante wisselwerking tussen ervaring en de reflectie van die ervaring zorgt ervoor dat we groeien als mens.
Ik voel me soms nog een kuikentje dat net een paar weken uit z'n ei is elke keer als ik bij De NWE Vorst kom voor een afspraak om duidelijke beslissingen te maken over hoe ik het creatieproces van Op gelijke voet ga vormgeven.

22 april 20.00 uur
Hart klopt hard, een luid protest
Regisseur Martin van Bommel en auteur Glenn Markesteijn zijn een succesvol duo. Martin regisseert Glenn’s teksten met titels als Rechts van de Kerk, De Kamahari, daar zijn pas vissen die knollen rapen, Met een natte vinger te lijmen en nu dus Hart klopt hard, een luid protest. Met deze voorstelling willen ze hun publiek amuseren, maar ook na laten denken over de vergankelijkheid van het leven. Ze willen je meenemen naar een wereld waarin de fantasie en het realisme eigenaardig dicht bij elkaar liggen.

To Paint is to Love Again
Elisabeth Borgermans: In het IJslandse theater waar ik in residentie was met deze voorstelling waren verbouwingswerken aan de gang. Met name de artiesten-kamer was in continue (want vrij trage) opbouw, waardoor er soms ineens werkmannen midden in de kamer stonden als er nog mensen lagen te slapen (ik, onder andere). Iemand vroeg me op een gegeven moment of ik mee wilde helpen schilderen. Toen zei ik: "Nee sorry, ik moet repeteren", wat ook waar was.
Maar daar voelde ik me achteraf zo schuldig over dat ik de titel van mijn stuk aan hen (de werkmannen) opgedragen heb.

De NWE Vorst volgt jonge makers op de voet.
Want wat nieuw is, is interessant. Vandaar dat wij op onregelmatige basis jonge makers de kans geven te laten zien wat ze kunnen, en wel op
do 7 en vr 22 apr / 20.00.