'Over de grens'
De NWE zoekt graag de grenzen op, liefst op alle mogelijke manieren. Maar wat zijn dat dan precies, grenzen? Wat betekenen ze voor een ander? Omdat we daar benieuwd naar zijn, vragen we elke maand iemand om iets te schrijven over het opzoeken van grenzen. Zonder echte opdracht, zonder echte restricties (behalve dan dat het niet te lang mag zijn).
Tilburg, 13 september 2015
Vanaf vandaag gaat Duitsland zijn grens met Oostenrijk weer streng ont-Schengen en de andere West-Europese welvaartslanden zullen snel volgen, zeker Nederland, zoveel is duidelijk. Als de Duitsers al het tienvoudige aan asielzoekers opvangen, hoe kunnen we dan anders de dans grotendeels ontspringen. De Belgen (500.000 in Noord Brabant) waren welkom tot ze kwamen. De Hongaren waren welkom tot ze kwamen, de staatskas bleef op slot en het waren diverse meest kerkelijke gemeenschappen die de handschoen moesten oprapen om ons nog een beetje humaan aanzicht te geven. Die gemeenschappen zijn al lang dood of stervende.
Vandaag heeft Maurice de Hond met zijn negatieve en feitelijk onjuiste vraagstellingen en kromme formuleringen, - strategisch peilen noemt hij dat, - de PVV weer naar 26 zetels gefoezeld. Zijn foutmarges laten zich niet begrenzen door zijn scoringsdrift. Maar toch stemt het treurig. Een humanitaire ramp laat velen van ons blijkbaar koud als zij te dichtbij komt en we haar niet langer meer kunnen afkopen. Alle humanitaire rampen de wereld uit te beginnen uit Nederland, want dat soort rampen zit niet in ons DNA.
De vraag of de kunsten de grenzen moeten opzoeken of zich nog langer in de geneugten van de vrije tijds industrie moeten wentelen, zoals een beetje cultureel ondernemer betaamt, is van een bijtend cynisme. Verontrusten is geen taak meer van de kunsten, verluchtigen, verstrooien in deze moeilijke tijden des te meer. Ken je beperking, ken je grenzen, ga niet tot het uiterste, de limiet of de max.
Je moet de grenzen respecteren zegt de politiek en vooral het Verdrag van Dublin zegt de politiek. Maar waarom laten we ons niet drijven door nieuwsgierigheid? Waarom accepteren dat men iets voor onmogelijk houdt terwijl je weet dat het kan? Ga voor ja!
Ja, ja en nog eens ja.
Pietjan Dusee
Pietjan Dusee (1953) schrijft vooral voor theater, is dramaturg, geeft les en was eerder artistiek leider van o.m. Tweetakt Kunstenfestival, Festival Cement en Productiehuis Brabant. Hij is ook initiatiefnemer van [prod]nu, productiehuis voor de kunsten.
Deze keer: Pietjan Dusee.
lees meer...