Door René Jagers
Elk pad naar een nieuwe creatie is kronkelig. Zeker, elke maker heeft een idee of een richting waar hij of zij naar toe wil, maar iets nieuws vind je niet langs de gebaande paden. Je moet ‘off the road’. Wat gezocht wordt, krijgt onderweg vorm.
Zo gaat het ook bij T.r.a.s.h.. Het doel of de richting is het afscheid. Afscheid met de hoop op een weerzien. Auf Wiedersehen. De voorstelling focust op de gevolgen: de pijn van het gemis, de hunkering naar het voorbije, de hoop op het weerzien. T.r.a.s.h. maakt dans, dus de pijnen en verlangens worden zichtbaar gemaakt in de bewegingen.
De voorstelling ontstaat in de repetities. Kristel, de choreografe, geeft voorzetten en de dansers vullen aan. Het creatieve proces is hier ontegenzeggelijk gezamenlijk. Ieder draagt zijn steentje bij, ook de mensen buiten de repetitieruimte. Op haar beurt filtert de choreografe weer alle input en zo groeit de voorstelling.
De inspiratie komt van alle kanten. Manga bijvoorbeeld. Kristel is gefascineerd door de vlotte, in één beweging neergezette kwaststreken, door de kindfiguurtjes met grote ogen, door dit stripverhaal voor volwassenen, waar de beweging in de tekeningen en tussen de afbeeldingen zit. Naast de studio van T.r.a.s.h. ligt het atelier van Stef de Weert alias S. Lloyd Trumpstein. Kunstenaar, cartoonist en kenner van Manga. Hij wordt gevraagd in de repetities te komen tekenen.
Als fan van de band DAAU, ‘Die Anarchistische Abendunterhaltung’, hoopte Kristel al langer iets met hen samen te doen. Plots komt de kans. Het past wonderwel. De muziek geeft de juiste tegenkleur bij de vaak persoonlijke en betrokken onderwerpen van T.r.a.s.h.. Het contrast versterkt het drama.
Er is het beeld van een poppenhuis. Paul werkt aan de realisatie. Geen klein huis voor poppen, maar een groot huis voor kleine danseressen. Een schijnhuis van losse wanden met zichtbare achterkanten. Een speelhuis voor volwassenen. De bewegingen van de vier danseressen lijken bovendien door touwtjes gestuurd. Als marionetten. Touwtjes naar de ander, touwtjes naar elkaar, touwtjes naar vervlogen tijden.
Uit deze verscheidenheid groeit de voorstelling. Chaotisch, al knutselend, maar gestaag. Het afscheid wordt zichtbaar. Soms mild en vrolijk zoals de herinnering aan een goede vriend. Soms hard en radicaal zoals het definitieve afscheid van een kind. De vier vrouwen zijn alleen. Afgesneden van de wereld. In een bordkartonnen huis.
Nog vier weken te gaan...
T.r.a.s.h:
Auf Wiedersehen. (Première)
Op het moment van schrijven repeteert het Tilburgse gezelschap T.r.a.s.h. voor haar nieuwe voorstelling. Een kort verslag van René Jagers, die vier weken voor de première bij repetities aanwezig was.
lees meer...
vr 9 & zo 11 okt /
20.30
T.r.a.s.h.: Auf Wiedersehen_ontwerp T.R.A.S.H. origineel Lisa KlappePeisl.
